جیک جیک مستانه

هیچ کس بلاهایی رو که به دلیل وقوع اشتباهات سهوی و لپی در انتخاب یک عکس، کاریکاتور، تیتر، مقاله و غیره بر سر روزنامه ها و نشریات کشور اومده رو فراموش نکرده. از روزنامه های معروف و معتبری مثل شرق و ایران گرفته تا نشریه های محلی و استانی مثل مورد بندرعباس و اخیراً بوشهر

از آنجا که اکثر این نشریات منتسب به جناح اصلاح طلب بودند، هیچکس در قوه قضاییه و دادستانی و غیره، نه تنها حاضر نبود که این موارد رو به عنوان "اشتباه سهوی" بپذیره، بلکه خیلی راحت، مسئولین نشریه و صفحه (و مثلاً کاریکاتوریست) رو به اقدام علیه امنیت ملی و تشویش اذهان عمومی و آب ریختن به آسیاب دشمن متهم می کردند و خلاصه، اونها رو هم جزو "قلم به دستان مزدور" طبقه بندی می کردن. این اواخر، برای اینکه "بی طرفی" خودشون رو هم نشون بدن، یه گیری هم به روزنامه همسوی خودشون، سیاست روز دادن

این وسط دو سه تا روزنامه هم بودن و هستن که در اینجور مواقع، نهایت تلاششون رو برای کوبیدن جناح مقابل و به تعطیلی کشوندن روزنامه -و در صورت امکان، به زندان انداختن مسئولینش- می کرده و می کنن. بهتر از من می دونین که سرکرده این روزنامه ها، کیهان هستش و بعد از اون هم روزنامه هایی مثل جمهوری اسلامی، رسالت و کم و بیش جام جم

حالا با این گندی که روزنامه جام جم زده، آدم بلافاصله یاد این ضرب المثل میوفته که

جیک جیک مستونت بود، فکر زمستونت نبود؟

توضیح غیر ضروری: اگه احیاناً از قضیه خبر ندارین، کافیه متنی رو که به پینگلیش روی تخته سیاه (و مثلاً توسط آینشتاین) نوشته شده رو بخونین! البته کاملاً بدیهی و روشنه که اون بنده خدایی که این عکس رو واسه ضمیمه "سیب" روزنامه جام جم انتخاب کرده بوده، هیچ قصد و غرضی نداشته و تنها تو اینترنت یه سرچ کرده واسه عکس آینشتاین و تا این عکس رو دیده، احساس کرده عکس جالب و مناسبیه و اصلاً هم به نوشته روی تخته، دقت نکرده بوده

توضیح دوم: البته نباید فراموش کرد که یه همچین اشتباهاتی (و حتی اشتباهات ساده تر) توی روزنامه ها و رسانه های حرفه ای، قابل قبول و توجیه پذیر نیست؛ اما به هر حال، اینها صرفاً در حوزه اشتباهات رسانه ای قابل بررسی هستن و نه جرم های سیاسی. بنابراین، تحت پیگرد قرار گرفتن احتمالی مسئول صفحه روزنامه جام جم، همونقدر اشتباه و مذموم خواهد بود که بازداشت افرادی مثل مانا نیستانی و نیک آهنگ کوثر و سایر روزنامه نگاران