امنیت

دوم ژانویه. با یکی از دوستان به ریچموند پارک رفتیم. ریچموند، در غرب لندن، یه پارک جنگلیه که چند گونه حفاظت شده از حیوانات هم توش زندگی می کنن. از جمله گله های بزرگ گوزن، آهوهای قرمز و آهوهای زرد. گذشته از زیبایی طبیعی این پارک، چیزی که خیلی جالبه، احساس آرامش و امنیت این حیوانات در حضور انسان هاست. اصولا آهو جانور ترسوییه و گوزن هم به ندرت اهلی میشه و قاعدتا این حیوون ها نباید با آدمیزاد، همزیستی چندانی داشته باشن. اما طبیعت دوستی این مردم باعث شده که این حیوانات وحشی، به آدمها اعتماد کنن و اجازه بدن که تا فاصله خیلی کمی بهشون نزدیک بشیم. یعنی انقدر احساس امنیت می کنن که می تونی بری وسط گله شون و اونها با اینکه کاملا هشیارن و همه حرکاتت رو زیر نظر دارن، اما باز آرامش دارن و فرار نمی کنن.

کاری نداریم، اما چیزی که امروز با دیدن آرامش و امنیت اونها خیلی فکرم رو مشغول کرده بود، این بود که توی این دنیا، خیلی از آدمها، حتی تو شهر و کشور و محل خودشون هم چنین حس امنیت و آرامشی رو تجربه نمی کنن و ازش محرومن. واقعا چرا؟