رمضان و نوابغ اقتصاد و مدیریت

داستان سهمیه بندی بنزین رو که یادتون هست. همین که دولت نهم جزو افتخارات و حتی معجزات اقتصادی خودش میدونه. اصلاً نمی خوام راجع به ضعف ها و مشکلات عجیب و غریب این سیستم صحبت کنم. کاری به عدم آمادگی زیرساخت های شبکه کشور و اصولاً بحث های سخت افزاری و نرم افزاری این برنامه ندارم. کاری هم به مدیریت و برنامه ریزی این تصمیم ندارم. با مشکلات دیگه اش هم هیچ کاری ندارم. فرض رو بر این میذارم که همونطور که آقایان ادعا می کنن، طرح کاملاً موفق بوده و الان داریم روزی دوازده تا 13 میلیون لیتر بنزین کمتر می سوزونیم و این با احتساب قیمت یک دلار برای هر لیتر، می کنه به عبارت دوازده میلیون دلار صرفه جویی ارزی در روز. که اگه اینو در 7 ضرب کنیم میشه 84 میلیون دلار صرفه جویی در روز. اینو داشته باشین فعلاً

از اونطرف اعلام میشه که در طول ماه رمضان، ساعات کاری ادارات و حتی مدارس (اونهم درست همزمان با شروع سال تحصیلی)، روزی 2 و نیم ساعت کم میشه! خب، بیاین یه حساب خیلی خیلی سر انگشتی بکنیم. نه کاری به ارزش واقعی زمان داریم و نه می خوایم وارد معادلات پیچیده اقتصادی بشیم. فقط و فقط با چند تا عدد و رقم معمولی کار داریم:

اگه فرض کنیم جمعیت ایران، 70 میلیون نفر باشه و اگه باز فرض کنیم که تنها یک چهارم از جمعیت کشور به نوعی دارای بهره وری باشن (یعنی یا شاغل باشن یا محصل و دانشجو)، این میشه بیش از 17 میلیون نفر.

حالا اگه میزان بهره وری این 17 میلیون نفر، به ازای هر ساعت لا اقل معادل 2 دلار ناقابل باشه، این یعنی اینکه برای هر کدوم از این افراد، دو ونیم ساعت؛ حداقل معادل 5 دلار ارزش داره و اگه بخوایم ببینیم ارزش دلاری حداقلی این زمان برای کل این 17 میلیون نفر چقدره؛ کافیه 17 میلیون رو در 5 دلار ضرب کنیم که میشه 85 میلیون دلار. درست شد؟

خب؛ حالا بر می گردیم به اول بحث: اونجا به این نتیجه رسیدیم که سهمیه بندی بنزین به شکل موجود، به رغم همه مشکلاتی که واسه ملت ایجاد کرده، در هر هفته 84 میلیون دلار صرفه جویی ارزی برای کشور داره. اما تو بند قبلی هم دیدیم که با کاهش ساعات کار در ماه رمضان، در هر روز کشور حداقل حداقل، 85 میلیون دلار رو از دست میده! یعنی بیشتر از صرفه جویی یک هفته ای سهمیه بندی بنزین. به عبارت ساده تر؛ در پایان ماه رمضان، صرفه جویی بیشتر از سی هفته سهمیه بندی رو خنثی کردیم! درست مثل اینکه این دو و نیم ساعت در روز رو کم نمی کردیم؛ به جاش تنها 5 ماه از سال، بنزین رو سهمیه بندی می کردیم!

حالا خدائیش، لذت نمی برین از این اسطوره های مدیریت و نابغه های اقتصادی که دارن بهتون حکومت می کنن؟ بازم برین ناشکری کنین