حیف از عادل، دریغ از نود

ظاهراً عادل خان فردوسی پور علاقه ای به یادگیری از تجربیات گذشته نداره. حتی بعد از اون برنامه آبکی به اصطلاح نقد. برعکس، در این برنامه از محمد مایلی کهن به عنوان کارشناس دعوت می کنه تا از دلش دربیاره که در دعوت نامه اون برنامه کذایی، عنوانش رو بجای "کارشناس"، تنها "مربی فوتبال" نوشته بودن و دیدید که چقدر هم از این موضوع شاکی بود.
القصه،‌امشب این آقای مثلاً کارشناس که به عنوان بحث و آنالیز کارشناسی، بازیها رو گزارش می کرد (اینجا علیزاده اوت می ندازه، اینجا محمدی پاس میده به حسن کچل، و قص علی هذا)، اوج هنرنمایش رو در تقابل شخصی با قلعه نویی(یا قلعه نوعی! ما که آخر نفهمیدیم کدومه!)، نشون داد. جاییکه این دو تا دلقک که ادعاهاشون گوش فلک رو کر کرده، لااقل 15 دقیقه از وقت برنامه رو به درگیری و تسویه حسابهای شخصی به هدر دادن. جالب اینجاست که جناب امیرخان (یا اردشیرخان! این یکیش رو هم نفهمیدیم هنوز!)، در حالیکه داره دم از دلسوزی برای بیت المال می زنه و میگه برای صرفه جویی در مصرف بیت المال، تو اتاق های دو نفره، چهارتایی می خوابیدیم، یک ششم وقت برنامه زنده تلویزیونی رو که هر ثانیه اش، خدا تومن واسه بیت المال هزینه داره رو با اراجیف خودش و مایلی کهن تلف می کنه. شما رو به خدا، فقط به میزان ادب، کمالات!، و سواد (همین فارسی رو میگم ها، زبان های فرنگی و فوتبال علمی پیشکش شون) سرمربی اسبق و فعلی تیم ملی کشورتون توجه کنید:
قلعه نویی: " ...هرکسی که این حرفو بزنه..."
مایلی کهن: " من هرکسی نیستم!"
قلعه نویی : " من مَردم!"
مایلی کهن: "من هم مردم! نامرد نیستم!"
..........
و حالا سواد رو ببینین:
قلعه نویی: " کل یوم تیم ملی!" (منظور از کل یوم، کلهم به معنای همگی می باشد که لا اقل سه مرتبه از سوی مربی باسواد! و جانماز آبکش تیم ملی، بوضوح بیان می شود)
مایلی کهن: " در هاف تیم دوم..." دقت کنید که منظور از "هاف تیم"، هاف تایم یا همان نیمه است!!
مایلی کهن: "هاف ساید"! (که البته منظور آف ساید می باشد!)

حالا برین خوش باشین با این سرمربی ها و کارشناسای فوتبال مملکتتون! با این همه فهم و شعور و سواد و درک، تیم های اروپایی عمراً به گرد تیم ما برسن!

اما خداییش، یه چیزی رو نباید از نظر دور داشت، و اونهم اینکه
"بالاخره همه چیزمون باید به همه چیزمون بیاد"