ششم شدیم

دوحه- قطر- - بازیهای آسیایی
خب بالاخره در مجموع ششم شدیم. با 11 طلا، 15 نقره و 21 برنز ( که البته
ممکنه فردا پیش از ظهر با برنز بسکتبال، بشه 22 تا) و در مجموع، 47 ( یا
48 مدال با احتساب مدال احتمالی بسکتبال). این یعنی یک رتبه صعود نسبت
به دوره قبل و حدود 11-12 مدال بیشتر از بوسان. مسئولین ورزش، پیش از
مسابقات، قول 45 مدال رو داده بودن که خوب به این تعداد رسیدیم و 2-3 تا
هم بیشتر گرفتیم. اینها می تونه از یک نگاه، موفقیت محسوب بشه. اما چند تا 
نکته هست که تو هیچ آنالیزی نباید از قلم بیفته:
1. ما 11 تا طلا داشتیم و 15 تا نقره. اگه این نقره ها، طلا بودن چی می شد؟
به عبارت بهتر، اگه به جدول مدال ها نگاه کنیم، می بینیم که کشورهایی که
حقیقتاً‌ موفق بودن، طلاهاشون از نقره هاشون بیشتره. مثلاً چین 164 تا  طلا
و 88 تا نقره داره! یعنی دو برابر نقره هاش (خب حالا تقریباً دو برابر، گیر
نده!) طلا گرفته. کره جنوبی و قزاقستان هم طلاهاشون بیشتر از نقره هاشونه.
 عربستان هم یه آمار جالب و منحصر به فرد داره و اونم اینکه بدون داشتن حتی
یک نقره، هشت تا طلا گرفت و به لطف همین طلاها، تا رتبه 13 رده بندی کلی
بالا اومد!! ژاپن هم تقریباً تعداد طلا و نقره هاش مساوین. سئوال پیش میاد که 
چرا بچه های ما، بعد از قطعی شدن مدالشون، ارضا می شن و دیگه درست و 
کافی تلاش نمی کنن؟ (البته همه رو نمی گم ها). این موضوع تو رشته هایی که
مدال برنز مشترک اهدا می شه هم تو مسابقه نیمه نهایی دیده می شد.

2. مدال های طلای ما چیا بود؟ 4 تا تو کشتی آزاد، 3 تا تو کاراته ، یکی تو 
تکواندو، یکی تو دو میدانی، یکی تو وزنه برداری، یکی تو بکس. خوب این
دو تا موضوع رو نشون میده: اولاً ما کما فی السابق تو رشته های انفرادی
خیلی بهتریم تا رشته های تیمی. جالب اینکه بیشتر پول و بودجه ورزش 
کشور، تو رشته های تیمی، خصوصاً فوتبال هزینه می شه. 
نکته دومی که کاملاً مشهوده، پراکندگی مدال ها مونه. یعنی اگه کشتی آزاد 
و کاراته رو بزاریم کنار،  چهار طلای دیگه تو چهار رشته مختلف بدست 
اومدن. و این نشون می ده که  این مدال ها هم احتمالاً حاصل برنامه ریزی
مسئولین نبودن، بلکه در اصل، حاصل کار خود این تک ستاره ها بودن.
مثلاً بعد از بازنشستگی حسین رضا زاده، آیا یه جانشین همطراز براش
داریم؟؟

3. یه موضوع هم هست که اگه نگیم، بی انصافیه. هرچند خوشبختانه دو 
تا از خانوم های تکواندو تونستن دو تا مدال برنز واسه ایران بگیرن که
در جای خودش مهمه و جای تبریک داره، اما این دو مدال تاثیری در 
رده بندی تیمی ایران نداشتن. به عبارتی ایران، فقط با استفاده از مردان
تونست مقام ششم آسیا رو بدست بیاره که خب خودش خیلی خوب و جالبه.
اونم در شرایطی که کشور هایی مثل قطر و بحرین، در هر دو بخش زنان
و مردان، انواع و اقسام قهرمان های خارجی رو به تابعیت کشورشون 
در آورده بودن و این خارجی ها هم کلی مدال براشون آوردن؛ با این حال،
 بازهم چندین رتبه پایین تر از ایران قرار گرفتن.

4. و در پایان، امیدوارم این مدال برنز شانسی فوتبال، وسیله ای برای 
توجیه بازی های افتضاح و وحشتناک این تیم نشه. البته اگه اصلاً بشه 
اسمش رو تیم گذاشت.